NYC marathon 2009: het verslag

Ja, schandalig laat, ik weet het....

donderdag 29/10

We vertrokken donderdagochtend 29/10 met Jet Airways (9W) naar Newark maar niet zonder wat strubbelingen. Bij het inchecken bleek namelijk dat Stan (net geen 3 maand) niet voorkwam op hun lijsten. We moesten dus naar de balie van 9W. Bij de balie keken ze dit nogmaals na en inderdaad, Stan kwam niet voor op hun lijsten. We moesten dan horen dat het 'hopelijk nog zou lukken' aangezien er maar een beperkt aantal 'infants' wordt toegestaan per vlucht. Heel bizar ook want de boeking gebeurde reeds een jaar op voorhand mét aanvraag voor een 'bassinet-seat' (stoel op rij voor compartiment waar wiegje kan aan bevestigd worden). Toen ik enkele dagen ervoor contact opnam met 9W om de status van de bassinet-aanvraag te checken bleek deze 'pending' aangezien de beschikbare bassinets (4) reeds ingenomen waren. Bizar, niet? De aanvraag voor een bassinet staat in het systeem maar het daarbijbehorende infant niet....

Soit, gelukkig was Kris van het reisbureau erbij die mits een extra betaling(!) Stan bij op de lijst kon krijgen.
Hiervoor dienden wij echter blijkbaar even geannuleerd te worden en opnieuw toegevoegd, ditmaal met Stan.
Helaas, op de korte tijd tussen annulatie en het opnieuw willen invoeren bleken onze gereserveerde seats alweer verdwenen waardoor de dame van 9W het ook even niet meer wist. Huppakee, overste erbij gehaald en we kregen boarding passes zonder stoelnummer, ook een hele geruststelling (not)! Van een bassinet was allang geen sprake meer maar de dame verzekerde ons dat voor de terugvlucht alles in orde zou zijn (Stan erbij, een bassinet voor hem en plaatsen samen met het ander koppel waarmee we later dan de groep zouden terugkeren - zoals ruim op voorhand aangevraagd en bevestigd.
Bon, zonder problemen via controles en aan de gate dadelijk gevraagd naar meer info ivm onze boarding passes zonder stoelnummer. De minzame man aldaar ging iets regelen en ja hoor, Katleen en ik kregen na enige tijd een upgrade naar First class.
Pure luxe, we waren nog maar amper binnen of kregen al een drankje aangeboden en konden ons rustig installeren op de zeer ruime stoelen/bedden die in visgraat opgesteld zijn. Bankje om de voeten op te leggen, een donsdeken, 2 echte kussens, elektrische bediening van stoel om er een echt bed van te maken (volledig plat met veel ruimte), apart groot touchscreen met alles erop en eraan, menukaarten voor keuze maaltijden, champagne die ongevraagd bijgevuld werd, veel aandacht etc.... Very nice!
Enfin, een zeer goede en rustige vlucht gehad dus. Stan heeft niet echt van zich laten horen, die kickte op de aandacht van hostessen met een big smile en die was er in overvloed; 'He's so cute...' . Op een gegeven moment kwam ik met hem van het toilet na een nieuwe pamper en hielden 4 hostessen mij tegen om hem te entertainen, lachen dat hij deed (onnodig te zeggen dat ik ook een smile op m'n gezicht had met zo veel lof en een hoop stewardessen om me heen).

Enfin, rond de middag toegekomen, controle door, daarna teruggestuurd omdat we geen groen formulier voor Stan hadden ingevuld (op het vliegtuig werd ons verzekerd dat dit niet nodig was) maar bon, Stan, 3 maand oud, verklaarde niets te maken hebben met drugs, voogdijbetwistingen, daden van terrorisme etc.. Verder vingerafdrukken laten nemen (toch niet nodig voor Stan) en dan de bus op naar het Javits Convention Center om onze rugnummers, goodiebag etc op te pikken en de buers te bezoeken. Die beurs leek een pak kleiner dan in 2006 maar mss was ik toen wel wat overweldigd ;-).

Daarna verder naar het Marriott Brooklyn hotel om ons even af te kappen waarna we de buurt gingen verkennen (metro, Brooklyn Heights promenade met schitterende zicht op skyline, ...). Daarna pasta gaan eten in de buurt en op het hotel nog wat uitgepakt. Het einde van een lange dag.

vrijdag 30/10

Met de metro naar Central Park voor het verkennen van de finish, daarna een wandeling dwars door het park en verder naar het Rockefeller waar we de Top of the Rock deden, voor mijn part een mooier zicht dan vanop het Empire State building. Sanitaire stop gemaakt in het Waldorf, naar Saint-Patricks Cathedral, Fifth Av. en opnieuw pasta bij MontyQ in Montague Street te Brooklyn.

zaterdag 31/10

Zaterdag stond de International Friendship Run op het programma, een loopje van slechts een paar K's vertrekkende van het UN gebouw naar de finish in Central Park. Daarna douchen en vertrokken naar Greenwich Village om de echte Halloween sfeer op te snuiven! Ik moet zeggen dat dat wel de moeite is daar. Bij ons is het bijna platte commerce en moet er iets gedaan worden maar gebeurt er eigenlijk niet veel. Daar liep jong en oud verkleed over straat, trick or treat aan de huizen, parades etc. We kochten Stan ook een pakje en hij werd gespot in Washington Square Park door een fotograaf maar z'n foto's maakten het blijkbaar niet tot in de krant.

zondag 1/11 M-day

Gelukkig had ik 2 alarmen geprogrammeerd want m'n GSM had ik al manueel aangepast (overgang daylight saving time gebeurt daar later dan bij ons) maar die deed het ook nog eens vanzelf gedurende de nacht. Alé, om 5h op om deftig te ontbijten en klaar te maken want om kwart voor 6 moesten we al verzamelen in de lobby voor het vertrek. Dat vertrek is een ware volksverhuizing, meer dan 40000 lopers moeten immers georganiseerd én op tijd in de startzone geraken. Wij namen de metro naar Bowling Green om van daar de ferry naar Staten Island te nemen. Daar aangekomen de bus op naar Fort Wadsworth waar we elk in onze eigen startzone plaatsnamen, wachtend op de start.

Dat duurde nog even, de extra training en grote plastic zakken waren geen overbodige luxe om droog en warm te blijven.

De marathon zelf dan.
In één woord zalig! Ik had hem dus al eens gedaan in 2006 maar het blijft verbazen wat je allemaal ziet en wat er door je heen gaat. Het verzamelen in de corrals, de trainingspakken die wegvliegen vlak voor de start (worden gecollecteerd, gewassen en uitgedeeld aan de daklozen), de muziek bij de efftectieve start, de Verrezano-Narrows Bridge, Queensboro Bridge met schitterend zicht op Manhatten maar ook die eindeloze helling, de jodenbuurt waar iedereen ons in stilte aanstaarde als waren we aliens in schril contrast met de hysterie rond de rest van het parcours, de firetrucks die op verschillende plaatsen aanwezig waren, First Avenue, Central Park en zoveel meer.... Opvallend ook dat mensen die je de eerste kilometers opmerkt omwille van een speciaal shirt, haarlint,... steeds terug blijft zien (bij mij toch, ik en die anderen zullen dus een redelijk vlakke split lopen) gedurende het verloop van de marathon. Soms zie je die ineens terug opduiken na een uur, anderen zie je bij de start en dan ineens terug bij K35...
Afzien bij de laatste mile en dan de finish, machtig. De enige keren dat ik een traan(-tje, nu ook niet overdrijven) liet bij het overschrijden van de finish was daar in NY in 2006 en 2009...
Wat aanschuiven na de finish in de massa, schoorvoetend verder om de medaille te krijgen, heel veel gelukwensen, een zak met eten en drinken en dan verder schuifelen naar de UPS-trucks met onze zakken met kleren die voordien aan de start afgaven. Dan, geloof het of niet (er was indertussen ook al een half uur gepasseerd), gelopen naar ons punt van afspraak waar iedereen elkaar uitgebreid kon feliciteren. Hier werd ook een stuk opgenomen voor ATV waar verschillende medelopers van onze loopclub MMC werden geïnterviewd (tja, Antwerpenaren...).
Daarna samen de metro richting hotel genomen om te douchen en even af te kappen want in de avond stond een boottocht en een feestmaaltijd op het menu.
't Is m'n eerste marathon die ik zo goed doorkom qua kwaaltjes achteraf. Nu, dat valt altijd goed mee maar een blauwe teennagel, een blijn of echt pijnlijke voeten zat er altijd wel bij. Dit keer viel dat eigenlijk heel goed mee.
De marathon in 3h57min is geen toptijd (m'n PR is van NY 2006: 3h45min) maar dat had ik ook niet meer verwacht. Gezien de beperkte voorbereiding van 2 maanden en het niet al te regelmatige trainingsschema was een dosis realisme aan de orde; ik had dan ook een tijd van rond de 4h in gedachte :-) Dik tevreden dus alhoewel ik nog wel ijver naar een nieuw PR als ik het ooit eens wat rustiger heb of beter gezegd de focus wat kan verschuiven. Nu ja, ik klaag niet, als je veel tegelijkertijd wil doen zijn dat ook de gevolgen.
Later de dag niet echt zwaar gefeest en op deftig uur in bed gekropen.

Wat mij achteraf opviel was dat m'n gemiddelde hartslag slechts 160 was (overslag 172) en ik dus nog wel kon maar dat m'n lichaam op het einde niet sneller wilde blijkbaar... verder te bekijken dit.

maandag 2/11

Stappen maar! Meatpacking District (Gansevoort area) met de Highline en Chelsea Market, Grand Central Station en in de namiddag wat extra rust op het hotel. 's Avonds een all-American meal in een lokale eetgelegenheid met oude foto's op de muur, muziek uit 'onzen' tijd, plastic banken rond een rechthoekige tafel zoals in de films en voor mij op tafel een echte grote cheeseburger deluxe met daarnaast een grote plastic beker met veel ice en een goei laag vanillestroop op de bodem met ernaast een blik Pepsi. Gewoonweg genieten vind ik dit!

dinsdag 3/11

Voor ontbijt nog eens bij de Starbucks gepasseerd en de loopschoenen maakten ons opgaan in het geheel: we werden de weg gevraagd en men begon spontaan te kletsen over de USS New York (met 7,5 ton staal van de WTC-torens in de boeg verwerkt) die de dag ervoor arriveerde in NY. Ook de World Series met de New York Yankees vs. de Philadelphia Phillies gekte vierde hoogtij op dat moment.
Daarna: Ground Zero, Financial District, Trinity Church, de NYSE (Wall Street) gevolgd door een enrome schotel sushi & sashime vlak daar in de buurt voor geen geld (11USD) en dan verder Macy's, Times Square (met M&M's world: crazy) en als avondmaal een McDonalds.

woensdag 4/11
Op woensdag bezochten we Soho/Tribeca, we aten nen dikke vette hamburger over de middag en in de namiddag deden we Little Italy en Chinatown.

donderdag 5/11

Brooklyn Bridge overgewandeld en nog even naar Fifth.
Tegen 14h terug op het hotel voor onze shuttle naar Newark.

En dan was er terug Jet Airways....
Opnieuw aan de incheckbalie en weer geen Stan, dit verhaal kenden we maar de mensen van 9W in BRX hadden ons nochtans verzekerd dat alles in orde was?! Toen we dit zeiden moesten we te horen krijgen dat ze dit in BRX waarschijnlijk hadden gezegd om ons af te schepen aangezien volgens de mensen van 9W in Newark hun collega's in BRX daar niet eens iets kónden aan veranderen. Ook leuk om te horen en wat een teamspirit; one company?!
Enfin, uiteraard van ons oren gemaakt, supervisor erbij gehaald, nog eens herhaald dat dit tweede keer was en echt niet kon (en stiekem hopend op een nieuwe upgrade). Weer doorgestuurd naar gate maar helaas geen upgrade doch wel een 'eiland' voor ons gekregen; de configuratie was 2 stoelen, gang, 4 stoelen, gang en opnieuw 2 stoelen en wij kregen een blok van 4 stoelen voor ons wat dus ook wel meer meeviel maar toch. Onbegrijpelijk dat een zo vroege boeking met gereserveerde plaatsen, een aanvraag voor bassinet en samenreizen doorheen wordt gegooid en er nog een tweede keer dezelfde problemen rijzen ook.
Ik kan ondertussen melden dat BCD Travel dit op m'n vraag ook aankaartte bij 9W en we kregen ondertussen 2 tickets in economy met rechtstreekse bestemming naar keuze ter compensatie aangeboden van 9W, mooi :-)

Zo dat was het verhaal :-)
Ik vind de NY-ers een aangenaam volkje, steeds zeer correct en vriendelijk. Als ze mij of Katleen zagen aankomen met de buggy of draagzak werd de deur opengehouden of opzijgestapt, Stan kreeg ook veel aandacht, echt heel veel zuigelingen hebben we daar niet gezien. Voor de rest heb ik me nooit onveilig gevoeld, er is enorm veel politie op straat, op de hoek aan het park, in de metro, .... dan is m'n gevoel in Brussel toch wel ff anders of het moet zijn dat ik me in NY niet buiten de mooie toeristische wijken heb begeven natuurlijk alhoewel....

Brandweerman dus!

Betreft: opleiding BWM 2009/2 persoonlijke beschermming

Op 16/12/2009 werden de uitslagen van bovengenoemde opleiding voorgelegd aan de deliberatiejury.
Dit is het resultaat van de cursist van uw korps:

• Lettani David onderscheiding
• Mannaerts Kristof onderscheiding
• Muyshondt Steven onderscheiding
• Pauwels Frederik grote onderscheiding
• Smolders Maarten onderscheiding

Hip hip hoera :-)

Vanmorgen nog nooit zo vlot in Brussel geraakt... verkeer ging vrij vlot, een heel pak minder mensen op de baan.

 

Brandweermannen

Zo, de opleiding op het PIVO zit er op voor ons. We hebben een jaar lang vele lange zaterdagen geluisterd, gekeken, gedaan en ook veel gewacht. Elk jaar opnieuw (gelukkig maar) zijn er weer een pak mensen die de cursus brandweerman aanvatten met als gevolg dat de klaslokalen redelijk vol zitten. Voor de theorie valt dat nog mee, voor de praktijk is dat soms iets moeilijker.

Gelukkig mochten we reeds vanaf onze benoeming als recruut meedraaien in ons korps waardoor we elke dinsdagavond van 19h tot 21h (en meestal ook iets later maar dat was om de dorst te lessen) konden oefenen: aflegsysteem (blussen met water & schuim), technische hulpverlening (auto's openknippen), bediening en informatie over alle materiaal etc. Vanaf het begin kregen we ook onze biepers en draaiden we mee in het wachtsysteem en rukten we mee uit (weliswaar nog niet met de eerste wagen); CO-metingen, opkuis rijbaan,ondergelopen kelders, loslopende dieren, horizontale evacuaties (bijstand ziekenwagen), een brand etc... we mochten het allemaal al eens meemaken.
We controleerden ook mee hydranten op ons grondgebied, verkochten mee kalenders, ruimden de tafels af bij de jaarlijkse mosselfeesten, bewezen dat we 'brandweerman-waardig' zijn (ga ik hier niet over uitwijden) en werden gedoopt (veel te veel Duvel).

We startten met 6 recruten van Puurs in het voorjaar aan het PIVO voor de modules 'brandbestrijding & hulpverlening' en 'inleiding tot de eerste hulp' en rondden deze modules succesvol af voor de zomer. Wegens een ongeval en de daarbijhorende revalidatie startten we jammer genoeg slechts met 5 in het najaar voor de module 'persoonlijke bescherming' waarvan het praktijkgedeelte vooral het blindlopen met perslucht betrof.
Afgelopen zaterdagochtend om 8h volgde ons laatste examen aan de brandweerschool en viel het allemaal van onze schouders.

We wachten nu op de officiële resultaten (die voor iedereen ok zouden moeten zijn), doen dan intern in het korps nog een test en hopelijk zijn we in januari recruut-af met onze benoeming als brandweerman door de gemeenteraad.

En daarna?

Eerst even een beetje gas terugnemen en dan eens kijken of en wat ik nog wil doen: duiker, C-rijbewijs, meetploegen, gaspakdrager,... het kan allemaal.

Breaking news

Er is blijkbaar zeer belangrijk nieuws dat lange tijd verzwegen werd: onze veiligheidsdiensten hebben met alle milieu-, terroristische- en actiegroeperingen allerhande een overeenkomst ondertekend waarin deze groeperingen zich binden aan een code of conduct: er zullen geen valse badges gemaakt worden, de leden zullen zich niet voordoen als veiligheidsagenten noch gebruik maken van enigerlei middelen die niet horen.

Ik kan niets anders afleiden uit de verontwaardiging van onze veiligheidsdiensten naar aanleiding van de actie van Greenpeace. Actievoerders bedienden zich van valse badges en gelijkaardige voertuigen om binnen te dringen in de cirkel met de hoogste veiligheidsvoorzieningen tijdens de Europese top die net plaatsvond.

De reactie van onze veiligheidsdiensten die ik net op de radio hoorde had het over 'zware middelen' en het bleek een ware schande dat ze op die manier de 'veiligheid' in gedrang brachten. Tja, als ze valse badges etc. gaan gebruiken kunnen onze veiligheidsdiensten daar niets aan doen. Op de vraag of de diensten dit niet hadden kunnen voorzien kwam volgende reactie: "Tja, als wij voorzien hadden dat ze zo'n stupide zaken zouden doen dan hadden wij daar rekening kunnen mee houden." Shame on Greepeace!!!

Puur professionalisme! Een dikke pluim voor onze veiligheidsdiensten! Ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld.

Dringend gezocht: professionalisme

Dit had ik kunnen schrijven.
Met dank aan Bart Van der Leenen, origineel artikel hier.

Je zou denken dat een crisisperiode bedrijven alerter maakt. Dat de manier waarop ze zaken doen bijgestuurd wordt. Dat iedere opportuniteit met twee handen wordt aangegrepen. Niets blijkt minder waar. Het aantal late leveringen, foute communicaties en zelfs grove fouten in het professioneel zakendoen swingt de pan uit.

Het lijkt wel alsof we in een super hoogconjunctuur leven, waarin klanten eerder last dan lust zijn. Waarin niemand nog lijkt te geven om deadlines, kwaliteit of standaarden. En vooral: een tijd waarin iedereen zichzelf expert noemt en er nog mee blijkt weg te komen ook.
Dit is geen klaagzang van een individu dat even wat tegenslagen kende met enkele leveranciers. Ook van onze klanten horen we een sterk groeiende frustratie over onafgewerkte projecten en amateuristische oplossingen. Om welke reden dan ook heeft het woord professionalisme op één jaar tijd een andere invulling gekregen.

Overdijf ik? Oordeel zelf.

Ik heb lang getwijfeld, maar noem vooralsnog geen namen, met enkele noodzakelijke uitzonderingen dan. Dit is een selectie van de frustraties in ons kantoortje van de afgelopen 3 maanden: 25 actuele of potentiële leveranciers en hoe ze omgaan met hun klanten:

Enkele maanden geleden beslisten we om zwaar te investeren in een milieuvriendelijke werkomgeving. Op dit moment heeft de plaatsing van de nieuwe passiefhuisramen 18 weken vertraging (de leverancier werd vandaag officieel in gebreke gesteld).

Sinds 1 november zijn we overgeschakeld naar groene stroom. De afrekening van onze vorige electriciteitsleverancier bevatte 1) een totaal onterechte boete wegens ‘vroegtijdig verbreken van het contract’ en 2) de kostprijs van een nieuw (lees: veel duurder) tariefplan waar ik mij maanden geleden al per aangetekend schrijven expliciet had tegen verzet.

Ik vraag voor een belangrijke welomschreven drukopdracht prijzen aan bij 5 gerespecteerde en bekende drukkers. Eén ervan levert binnen de 24 uur een correcte prijs (mijn huidige huisdrukker). De anderen (ik ben potentiële klant met grote volumes!) waren of veel te duur (tot +170%!) of antwoordden pas na een volle week of baseerden zich op compleet verkeerde gegevens (en de meeste een combinatie hiervan). Voor 2 van hen duurde het anderhalve week en vroeg het verschillende telefoontjes om een eenvoudige offerte te krijgen op basis van mijn onmogelijk fout te interpreteren specs.

Er zit een bug in de CMS website van één van onze klanten. Ik wacht intussen al 7 weken op een oplossing. Nooit gedacht dat ‘deze week’ zo lang kon duren.

We versturen via de post een mailing met enveloppen naar eigen ontwerp. Postkantoor 1 weigert deze te versturen wegens ‘niet voldoen aan de normen’ (terwijl dit het kantoor is dat ons de ‘normen’ heeft doorgegeven); postkantoor 2 aanvaardt de zending, maar rekent volgens niet-genormaliseerde zending; postkantoor 3 aanvaart alles met een gewone prior zegel. Moet ik er bijvertellen dat het om dezelfde De Post gaat?

Een bekend magazine is erin geslaagd haar abonnement te laten domiciliëren op onze rekening. Wij hebben niets ondertekend. Onze bank heeft niets laten weten.

Een ander blad belt onze klant voor de aanmaning tot betaling van een advertising campagne: 1) wij hebben een contract met dat blad, niet de klant; 2) er stond geen enkele rekening open. “Oh, sorry, administratieve vergissing” (die wel even je reputatie kan kosten).

Ik bestel apparatuur bij een online shop, betaal en krijg de goederen nooit geleverd. Na aanmaningen en dreigingen is de shop vorige week failliet verklaard (inderdaad: byebye money).

Ik wil een extra iPhone kopen voor één van mijn medewerkers. Al ruim twee maanden krijg ik van Mobistar te horen dat er geen beschikbaar zijn en dat ze géén bestellingen aanvaarden. Er zit dus niets anders op dan in ons modern multimedialand elke week fysiek naar een Mobistar shop te gaan, om te horen dat ze niet weten wanneer er zullen binnenkomen.

We vragen prijzen aan voor een event. Twee leverancier hebben nooit gereageerd, twee andere gaven ons een prijs ... enkele dagen NA het event.

Bij de controle van hun factuur blijken sommige leveringen van onze koerierdienst hun eindbestemming niet tijdig bereikt te hebben. “Er was niemand aanwezig” zo bleek (nota bene op een namiddag op de kantoren van Roularta). Logisch ook dat we extra betalen voor een heraanbieding van de goederen ...

We beslissen een Snow Leopard Server installatie te laten uitvoeren. Leverancier 1 zegt dat het ‘ding’ niet doet wat Apple beweert en vraagt ruim het driedubbele van de prijs “om alle problemen van Apple op te lossen”; leverancier 2 ziet geen graten in de functionaliteit, maar smijt er noodzakelijkerwijs nog een extra security server, firewalls, backup en stroomgenerator tegenaan (prijs X4); leverancier 3 zorgt voor een naadloze en perfect werkende setup in slechts anderhalf uur (!). Al moet gezegd dat hij daarvoor wel eerst 3 keer een afspraak heeft verzet.

En dan heb ik het nog niet gehad over de achterliggende functionaliteiten van onze eigen website. Maar dat is voer voor een volledige blog, vrees ik.

Het lijkt wel een sport: hoe irriteer ik mijn klant!

Terwijl ik dit schrijf, besef ik dat deze opsomming op het gezaag van een oude knar kan lijken. Maar ik ben geen oude knar en het gaat hier niet om vergetelheden of kleine foutjes. Wel om een sluipend gebrek aan professionalisme dat inherent begint te worden aan de werkwijze van steeds meer bedrijven. Zijn wij dan echt nog de enigen die zo gek zijn om ‘s avonds of in het weekend een tandje bij te steken zodat onze klanten hun deadlines halen? Is het nu echt teveel gevraagd om een bestelling correct, binnen de afgespoken termijn en met een minimum aan professionalisme af te leveren?

Het straffe aan deze verhalen is dat de meeste leveranciers zich van geen kwaad bewust zijn. Ja, het klopt dat “de prijs van matte en glanzende lak dezelfde is”. Maar waarom zet je dan niet ineens de juiste lak op de offerte? Ja, ik kan begrijpen "dat er problemen zijn met de fabricage". Maar laat dat dan gewoon even weten of doe een tegenvoorstel. Ik doe toch beroep op een externe partij omdat hij de ‘specialist’ is?

Het moge duidelijk zijn dat ik een groot pleitbezorger ben van certificaties en controle-organismen, want blijkbaar slagen steeds minder bedrijven erin zichzelf in vraag te stellen. Ik vind het niet meer kunnen dat bedrijven goederen of diensten aanbieden waarvan ze de kwaliteit niet kunnen garanderen, laat staan dat ze niet in staat zijn de realistische verwachtingen van hun klanten correct in te vullen.

Soms vraag ik me af of we zelf niet het probleem zijn. Misschien moeten we ook maar eens een persbericht uitsturen zonder de inhoud ervan aan te passen aan de noden van de journalist of de plaatselijke markt? Misschien moeten we voortaan communicatiestrategieën uittekenen zonder rekening te houden met budgetten? Misschien vinden onze klanten het niet erg als we ons niet houden aan deadlines?

Ik zal het hen eens voorleggen ...

En ik zal nog eens iets zeggen hé:

1) Jammer dat geld boven gezondheid wordt gesteld. Daarmee verwijs ik naar de voetbalclubs die hun spelers laten inenten tegen de Mexciaanse griep terwijl er momenteel slechts beperkte voorraden beschikbaar zijn. Hierdoor moeten mensen uit de risicogroepen wachten. Mooi hoor! Het zal je vrouw maar zijn die zwanger is en de griep krijgt of je baby van een maand oud die de griep krijgt omdat jij als ouder geen spuitje meer had bij de dokter. Idioten! Allemaal!

2) Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren. En dus sorry arme Yanina, Sugar en Mr Malisse, het is nu eenmaal zo. Eigen schuld weet je wel. Waarom kunnen jullie niet wat een overgroot merendeel atleten (zelfs in Vlaanderen, dus begin niet over verschillen in regels) wel zonder probleem kan? Te hoog stergehalte misschien? Begin ook niet over die aangetekende zendingen die verdwijnen wegens steeds maar op reis want dat is nog grotere dikke bullshit. Je gaat mij niet vertellen dat hoeveel je ook reist, je geen zaakwaarnemer of afgevaardigde of hoe het ook noemt hebt die je zaken behartigt in je eigen klotenlandje. Er zal altijd post zijn in de brievenbus al dan niet aangetekend en die moet ook opengemaakt en gelezen worden of gaan onze sterren nu ineens beweren dat ze hun belastingsbrief via een MMS-berichtje op hun GSM krijgen (krijgen, niet terugsturen!) evenals alle officiële uitnodigingen via SMS en nog wat facturen voor hun elektriciteit en water via bluetooth ofzo zeker. Laat me niet lachen!

Oei, heb ik nu net gezondigd tegen m'n belofte om niet meer zo te zitten kakken op m'n blog?

Back to reality

We're back.
Vrijdagochtend toegekomen, op de middag Jelle gaan oppikken die 38,4 koorts had. Suppo gegeven maar 's avonds had hij opnieuw koorts: 39,5. Naar de dokter gebeld en gegaan en ja hoor: de Mexciaanse. Hij krijgt tamiflu en is ondertussen al aan de beterhand maar nog steeds bij mijn ouders om Stan die net geen 3 maand is niet te besmetten. Babies onder de 6 maand mogen namelijk nog niets krijgen dus het risico niet waard.
Zaterdag alweer een hele dag opleiding op het PIVO gevolgd en zondag iets kalmer gedaan maar toch wat op de bouw gaan opkuisen: de plakkers zijn klaar en de chappe moet proper gemaakt zodat de vloerder kan starten. Zondag ook een vaccinatie gekregen tegen de Mexicaanse griep aangezien we tot een risicogroep behoren (Stan < 6 maand oud).
Vandaag ook terug werken.

Zo, een korte update.
Een uitgebreid verslag met véél foto's van onze schitterende trip naar New York en de mega marathon zelf volgt binnenkort.

New York Road Runners Alert Notification

Event: ING New York City Marathon 2009
Last Name: Lettani
First Name: David

Below are the latest runner's results:
--------------------------------------
Location: 5 Kilometers
Time: 00:28:02.00
Pace/mile: 00:09:00.75
--------------------------------------
Location: 10 Kilometers
Time: 00:53:44.00
Pace/mile: 00:08:39.12
--------------------------------------
Location: 15 Kilometers
Time: 01:20:06.00
Pace/mile: 00:08:35.63
--------------------------------------
Location: 20 Kilometers
Time: 01:46:55.00
Pace/mile: 00:08:36.07
--------------------------------------
Location: Half-Marathon
Time: 01:52:57.00
Pace/mile: 00:08:37.30
--------------------------------------
Location: 25 Kilometers
Time: 02:16:05.00
Pace/mile: 00:08:45.74
--------------------------------------
Location: 30 Kilometers
Time: 02:44:36.00
Pace/mile: 00:08:49.81
--------------------------------------
Location: 35 Kilometers
Time: 03:14:58.00
Pace/mile: 00:08:57.82
--------------------------------------
Location: 40 Kilometers
Time: 03:44:39.00
Pace/mile: 00:09:02.40
--------------------------------------
Location: Finish
Time: 03:57:36.00
Pace/mile: 00:09:04.11
--------------------------------------
All times are unofficial. Times may vary in post race official results.

Please note: This e-mail was sent from the NYRR Automated E-mail
Notification System. Please do not reply.

If you no longer wish to receive notification alerts from New York Road
Runners, you can unsubscribe by visiting
http://athletealert.ingnycmarathon.org/Alerts.aspx?unsubscribe.

New York Road Runners Alert Notification

Event: ING New York City Marathon 2009
Last Name: Lettani
First Name: David

Below are the latest runner's results:
--------------------------------------
Location: 5 Kilometers
Time: 00:28:02.00
Pace/mile: 00:09:00.75
--------------------------------------
All times are unofficial. Times may vary in post race official results.

Please note: This e-mail was sent from the NYRR Automated E-mail
Notification System. Please do not reply.

If you no longer wish to receive notification alerts from New York Road
Runners, you can unsubscribe by visiting
http://athletealert.ingnycmarathon.org/Alerts.aspx?unsubscribe.

Ritse

Zo, laatste blogbericht voor we ritse zijn. Of ik vanuit NY ga bloggen weet ik nog niet, ik ga vooral genieten.
In principe komen via de 'athlete alert' dadelijk tussentijden etc op deze blog vanaf zondagochtend zeer vroeg.
Een uitgebreid verslag volgt uiteraard!

Almost there

Nog 2 dagen werken en dan begint de marathon-vakantie, woehoew.
Zaterdag nog een halve container gevuld en gisteren nog een uur gaan lopen om het niet af te leren.

Dagboek van een kleuter

Dit kreeg ik binnen via mail:

Maandag :
Sinterklaas gaan halen bij bomma en bompa.
Stom speelgoed.
Heb knikkers op de keldertrap gelegd.
Bompa naar beneden getuimeld, geen belang, bompa toch al oud en versleten,
er waren geen knikkers kapot.
Klop gekregen, met knikkers spelen mag niet.

Dinsdag:
Hele toffe dag, heb nichtje Suzy gezien op begrafenis bompa.
Hele dag doktertje gespeeld.
Heel plezant.
Mama kwaad, papa kwaad, tante Angel kwaad, Suzy niet.
Klop gekregen
Doktertje spelen mag niet.
Stiel leren is verboden.

Woensdag:
Hier en daar in huis chocoladekorrels gelegd.
Papa is muizenvallen gaan kopen. Heb korrels opgegeten.
Mama viel flauw.
Heb klop gekregen.
Lekkere chocoladekorrels eten is verboden.

Donderdag:
Heb voor 20 knikkers hele mooie witte muis gekregen van kameraad in een
doosje gedaan en schoon verpakt.
Cadeau voor mama.
Mama eerst heeel blij, daarna schreeuw gegeven, flauw gevallen. Papa weer
heel kwaad.
Heb klop gekregen.
Cadeautjes geven is verboden.

Vrijdag:
Papa sloot mij op in de kelder, is plezant.
Heb van patattenvoorraad frietjes gesneden om mama te helpen.
Zwaar werk, wel 100 kilo patatten.
Heb klop gekregen.
Mama helpen is verboden.

Zaterdag:
Papa sloot mij op op zolder, ook heel plezant.
Heb papa geholpen en dakgoot proper gemaakt.
Stond veel volk op straat.
Pompiers zijn me komen van dak halen.
Papa kwaad, klop gekregen.
Papa helpen is verboden

Zondag:
Papa sloot mij op in het tuinhuisje.
Had kou en heb een vuurtje gestookt.
Pompiers zijn weer gekomen.
Toffe mensen, spuiten alles nat.
Klop gekregen.
Warm hebben is verboden.

Maandag:
Wou pompiers nog eens terugzien.
Heb gebeld en ze zijn gekomen.
Mama kwaad en pompiers ook.
Heb klop gekregen.
Pompiers graag zien is verboden.

Dinsdag:
Stille dag vandaag. Heb niets gedaan.
Mama heel ongerust en ambetant.
Niks doen is niet plezant en eigenlijk verboden.

Woensdag:
Op bezoek bij bomma, toen ze me zag staan kreeg bomma schuim op haar mond.
Mama sloot mij op in de keuken.
Stoelen van bomma veel te hoog, heb ze korter gemaakt met de zaag van
bompa, nu zijn ze juist goed.
Mama kreeg schuim op haar mond.
Heb klop gekregen.

Donderdag:
Met papa naar de kliniek gegaan.
Bomma en mama bezoeken.
Iets kapot aan de zenuwen.
Waarschijnlijk familieziekte.
Dokter stak met naald in mama haar arm.
Heb met de andere naald die daar lag in de stouterik zijn gat gestoken.
Dokter kreeg ook schuim.
Van papa klop gekregen.
Mama beschermen is verboden.
Alles is verboden denk ik , behalve kinderen kloppen.
Wacht tot ik groot en sterk ben.

Halloween in Brooklyn

Er zijn diverse opties voor Stan:

De laatste 30'er

Nog 12 dagen zie ik op mijn counter, het komt heel dichtbij :-).
Gisteren na de middag met lichte tegenzin vertrokken voor mijn laatste 30'er en ik voelde al dadelijk dat de beentjes iets minder vlot meewilden. 't Viel uiteindelijk allemaal wel mee maar het is al vlotter gegaan - nu ja, een iets mindere dag dus.
Ik moest creatief zijn want we moesten 's avonds bij mijn ouders gaan eten en ik zou naar daar lopen, een nieuwe route dus. 34K is echter wel heel ver en dus moest ik serieus wat omwegen verzinnen. De route ging van start via het bekende stuk Breendonk naar Kalfort, Ruisbroek en Boom en dan liep ik verder door naar Kontich, via Kontich naar Waarloos en zo richting Mechelen via Walem. Bijna op bestemming Elzestraat aangekomen nog een extra lus moeten inbouwen om aan m'n K's te geraken.
Via deze link kan je de route zien op Google Maps, ik gebruikte de GPS op m'n Nokia nog eens in combinatie met de software Nokia Sports Activity Tracker.
(niet letten op de icoontjes, ik weet het, een golfer is niet echt van toepassing)
Ik liep 34K in 3h38min, een gemiddelde snelheid van slechts 9,4 km/h maar dat deert niet.
Vandaag geen last in alle geval, da's goed.

Confucius

Upon seeing the shadow of a pigeon, one must resist the urge to look up.

Redeneren en conclusies trekken

Gisterenavond even nadat ik thuskwam:

Ik: "Kom Jelle, we gaan pipi doen en daarna krijg je een Tic-Tacje." (ja, Jelle kan dat ondertussen toch al geruime tijd zelf mits opstapje aan toilet en als hij dat flink doet krijgt hij een beloning.)

Katleen: "David, hij is nog niet zo lang geleden geweest."

Jelle: "Ik heb al pipi gedaan. Ik krijg Tic-Tacje. Dus."

Ben ik daar toch in een lachbui geschoten! Hij heeft van mij nog een Tic-Tacje gekregen.

Je hoort wel eens

Je hoort wel eens dat ouders die hun kinderen aan de schoolpoort komen afzetten zelf ook voor gevaarlijke situaties zorgen. Ik kan dat jammer genoeg beamen. Nu we sinds onze verbouwingsperikelen tijdelijk verhuisd zijn naar het dorp van Breendonk zie ik dagelijks van die toestanden. Het raam van onze slaapkamer op het 1ste geeft uit op het zebrapad naar school rechtover en biedt een mooi overzicht.
Ik snap niet waarom het o zo moeilijk is om de auto ocharme 20 meter verder te zetten en je kinderen even af te zetten aan de poort.
Nee hoor, er wordt geparkeerd op het voetpad vlak voor of na het zebrapad waar het niet mag en het zicht gevaarlijk beperkt wordt. Er wordt in het straatje gereden dat langs de school naar het kerkhof gaat en waar zeer duidelijk een verbodsbord staat met 'Enkel ceremoniewagens'. Er wordt aan de overzijde net op het voetpad geparkeerd waar het al helemaal niet mag en zodoende andere wagens gehinderd worden. Alsof dat nog niet voldoende is wordt er dan ook nog eens weggescheurd eens de kinderen afgezet zijn en dat in een zone 30.
Over de bussen van de Lijn zal ik maar niet beginnen...

2de dertiger

Afgelopen zondag samen met Philip de tweede keer 30K gedaan. Vlotjes aan 10 km/h binnen de juiste hartslagzone buiten de laatste K's waar ik een zone hoger ging. Geen last gehad, perfecte dertiger.
Volgend weekend nog eens 35K (terug alleen, da's iets minder leuk) en dan begint het leuke deel van de voorbereiding: taperen en carboloaden.
Gisteren tot veel te laat (01h) in ons huis gewerkt: alle laatste zaken opgekuist en klaargemaakt voor de plakker - niet gaan lopen dus.
Ook vanavond zal er niet gelopen worden, tenzij dan met perslucht voor de brandweer.

komprimiertes luft

Twee weekends geleden begon onze opleidingsmodule persoonlijke bescherming aan het PIVO. Nu zaterdag nog een dag theorie en de week daarna al theoretisch examen waarna de praktijkopleiding start.
Naar goede gewoonte wordt binnen ons korps niet gewacht om intern ook al te starten dus zijn we vorige donderdag (uitgestelde sessie van dinsdag nav interventie) alvast ook met de echte praktijk perslucht gestart in het ziekenhuis van Bornem.

In volledige interventiekledij oefenden we de opzetprocedure in de lifthal waarna we na instructies zelf even konden oefening in dezelfde ruimte. Daarna gingen onherroepelijk de blinddoeken op en werden we ergens in een lange gang gestuurd waar we ons mochten uitleven. Eerst zoeken naar een goede sync tussen benen en armen maar na een tijd ging het toch al wat vlotter. Op den duur lukte het al om objecten te herkennen en – niet onbelangrijk – schakelaars te detecteren en deze info ook over te brengen op de collega die achterkomt.

Zeer intensieve training, zweten! Constant tasten en voelen met armen en benen zonder enig zicht, tempo maken en dat met droge perslucht in een compleet onbekende setting: een aparte ervaring…

Gewikt en gewogen

Na de oogtest voor m'n werkgever in Antwerpen, de maximale inspanningstest voor de brandweer op de loopband van zo'n mobiele container te Puurs centrum en bloedafnames op de kazerne moest ik vanmorgen naar Idewe te Puurs voor een onderzoek, nogmaals voor de brandweer.
Toch met een klein hartje gegaan want ik was eigenlijk ziek, de huisstofmijt viert hoogtij en m'n lichaam reageerde wat overdreven, allergische reacties dus in de vorm van serieuze en moeilijk te stoppen hoestbuien en een snotneus.
Ik dacht ook dat het om een formaliteit zou gaan van een kwartiertje maar ik had het mis, ruim een uur later was ik weer buiten. Ze pakken dat toch serieus en maar goed ook.
Persoonsgegevens etc.
Gewicht, lengte, zicht en gehoor, vetpercentage-meting.
Een lange vragenlijst met wat instinkers.
Een tuberculinetest werd geplaatst, de reactie daarop moet ik dinsdag nakijken.
Een eerste inenting tegen hepatitis A & B werd geplaatst (nog 2 te gaan).
Test voor longvolume en kracht bij uitblazen. (dat was gezien m'n toestand niet optimaal)
In potje moeten plassen.
Dan door naar dokter:
Overlopen BMI, longvolume etc.
Controle resultaten bloedanalyse (cholesterol ok, vetten ok, glucose ok, wat meer witte bloedcellen te verklaren door m'n allergie)
Kniepeesreflex.
Onderzoek klieren in de hals, milt en lever.
Buikomtrek gemeten.
Nakijken neus, oren en keel.
Controle nieren door slag in rug.
Neus aanraken met wijsvinger met gesloten ogen.
Evenwichtsoefening 'flamingo' (met open armen en gesloten ogen minstens 10 seconden op één been in evenwicht blijven).
...waarschijnlijk nog een paar vergeten ook.
Enfin, deze werknemer bij de brandweer belast met een 'veiligheidsfunctie' met als werkpost chauffeur en persluchtdrager werd voldoende geschikt bevonden. Yihaa, weeral een stap verder.
We gaan de laatste maanden van de stageperiode in met als finale module persoonlijke bescherming waarover later meer.

Brand

Elke oproep die binnenkomt voorspelt op zich niets goeds maar gisterenavond kwam er een binnen van een collega van ons korps zelf en da's toch nog net even anders. Ik ga niet te ver in details gaan over de toestand ter plaatse maar het ging om een dakbrand. Gelukkig vielen er geen slachtoffers en was de brand snel onder controle. De schade is echter aanzienlijk, hopelijk kunnen ze de draad snel weer oppikken.

Oepsie

Stan goes NY

En hopelijk zo:

Here we go again: dertiger numero uno

Iets na 20h stond ik net klaar om aan m'n eerste 30'er te beginnen toen m'n bieper openging voor een opkuis rijbaan na een ongeval. In de auto gesprongen en met de ladderwagen vertrokken. Er had iemand (weeral eens) z'n auto frontaal op een verlichtingspaal geparkeerd en het armatuur bovenaan hing vervaaarlijk te bengelen. Soit, even gewacht totdat de wagen getakeld was en dan met m'n collega in de ladder omhoog om dat spel los te wrikken wat vrij vlot lukte.
Gevolg was wel dat ik pas om 21h30 kon starten aan m'n dertiger maar ik beet door - het zou er anders toch niet van komen met de planning voor de volgende dagen.
Opnieuw via Kalfort naar Ruisbroek om zo langs te de A12 te eindigen na 15K, ongeveer ter hoogte van de Decathlon. Rechtsomkeer gemaakt en terug. De laatste 10K vielen me wat zwaar, de knietjes begonnen moe te voelen en m'n hartslagmeter werkte eens andersom: normaal maant hij me aan om trager te gaan maar deze keer maakte hij me er attent op dat ik wat sneller mocht. M'n 75cl Spa-fles was er juist door na 30K op 3h tijd.
Thusigekomen een half pak speculaas en goed wat Aquarius Red Blast achterover geslagen, nog wat uitgerust achter m'n pc en dan bedje in rond 01h30 want om 6h kon ik er al weer uit. Niet meer wakker gebiept.

Seveso-alarm

Op donderdag 1 oktober 2009 worden in Antwerpen en omgeving tussen 8.45 en 10.15 uur de elektronische alarmsirenes, opgesteld in risicozones rond nucleaire en Seveso-bedrijven, getest.

De elektronische sirenes die sinds enkele jaren door de Civiele Bescherming worden opgesteld in welbepaalde risicozones rond nucleaire centra en Seveso-bedrijven worden dagelijks op hun gebruiksklaarheid getest. Dat gebeurt door middel van stille testen via het radionetwerk van de Civiele Bescherming. Ze zijn niet hoorbaar voor de bevolking.

Elke eerste donderdag van de eerste maand van ieder trimester worden er ook luide testen uitgevoerd, die meer vertellen over de hoorbaarheid van de signalen. Een volgende luide test is voorzien op donderdag 1 oktober.

Op het ogenblik van de test zal de sirene een NBC alarmsignaal (nucleair, biologisch, chemisch) geven. Dat is een gemoduleerde huiltoon die na een korte onderbreking herhaald wordt. Na dit signaal melden de luidsprekers van de sirene de gesproken boodschap 'Proefsignaal'. Bewoners hoeven dus niet ongerust te zijn als ze donderdag deze alarmsignalen horen.

Wie vragen over de testen heeft, kan vanaf 28 september tot en met 2 oktober tussen 9 en 16 uur terecht op het gratis nummer 0800 94 113. Eventuele reacties naar aanleiding van de sireneproeven kunnen bezorgd worden aan alerte@ibz.fgov.be.

Bijkomende informatie over het alarmeringsnet van de Civiele Veiligheid kan u vinden op de internetsite http://www.seveso.be/

Bron: PH-A, Louis Van Looy

Brussels ekiden marathon

Afgelopen zaterdag met ons loopteam van EoZen meegedaan aan de aflossingsmarathon met maar 5 lopers (in principe is dat een team van zes). Aangezien ondertekende het team trekt heb ik dus ook 2 keer gelopen. Een kort verslag en resultaten op die andere blog.
Ik liep in totaal 15K aan een gemiddelde hartslag van 169 en een gemiddelde snelheid van 11,3km/h.

Driemaal feest voor Brandweer Puurs

Op vrijdag 25/09/2009 vierde BW Puurs feest voor maar liefst 3 gelegenheden ; 100 jaar Brandweer Puurs, eerste steenlegging van de nieuwe kazerne en de inhuldiging van onze nieuwe vlag.

Omstreeks 13h30 vond de eerste steenlegging plaats na speeches van onze commandant Eric Simon, burgemeester Koen Van den Heuvel en Cathy Berx, provinciegouverneur.
De eerste steenlegging op de Kleine Amer te Kalfort kon op veel belangstelling rekenen van collega’s uit de omringende gemeenten, Puursenaars en de talrijk opgekomen pers.

Na de eerste steenlegging ging het te voet naar de receptie in de parochiezaal van Kalfort waarna aansluitend een eucharistieviering werd opgedragen aan BW Puurs met de ceremoniële inhuldiging/wijding van onze nieuwe korpsvlag.
Deze vlag werd door een delegatie brandweermannen van ons verbroederd korps uit Debica (Polen) die hier een vijftal dagen te gast zijn geschonken.

Na deze viering trokken we in stoet onder begeleiding van een Piper-band naar de middenzaal te Puurs voor een afsluitend feestje.

Hieronder een kleine selectie van de foto's die ik nam.