Een jong meisje - Oefensessie BW - de 20 km door Brussel SOLD OUT - aprilvis brandweer

Het uur van m’n vorige post gezien? Read the full story below ;-)

Gisterenavond eerst Jelle gaan oppikken en dan naar Meise voor tijdelijke opslag bij Els & Kurt ;-).
Wat ik kan vertellen: het is een baby! Het geslacht weten we nu ook maar dat gaan we toch proberen geheim te houden. Zoals Jelle het zou zeggen: het is een “jongmeisje” waarmee hij doelt op iemand uit z’n creche waarvan hij nog niet kan uitmaken (wij twijfelen ook soms) of het een jongen of een meisje is. Voilà, daar moeten jullie het dus mee doen ;-)

Van Meise snel snel naar de kazerne in Puurs waar ik ongeveer een kwartier te laat toekwam voor de wekelijkse oefensessie maar dat was geen ramp aangezien de oefening ter plaatse doorging. We hebben het aflegsysteem nog eens herhaald met betrekking tot de autoladder – autopomp combinatie. M’n eerste taak was in voeding voorzien naar de AP en daarvoor moesten 2 maal 3 lengtes van 70mm uitgerold en gekoppeld gezien de afstand naar de ondergrondse hydrant. Man man, zweten! Tijd om aan de conditie beginnen te werken.

Uiteindelijk als sluitstuk het verhaal over de inschrijvingen voor de 20K door Brussel editie 2009:
Vanaf deze woensdagochtend om exact 0h00 kon het grote publiek zich inschrijven voor de 20K. Gezien m’n ervaringen van vorig jaar (uitverkocht op 3 dagen) en het feit dat ik bijna 20 man voor ons team ‘EoZen on the Move’ moest inschrijven nam ik het zekere voor het onzekere: wachten tot de klok middernacht sloeg dus.
Gezien onze woonunit een perfect afgeschermde kooi is heb ik me buitengezet en snel gestest of het al kon. Helaas, wachten dus.
Om 0h01 opnieuw geprobeerd: klapstoel mee naar buiten en ik in pyama en op m’n sloefen me daarop geïnstalleerd met een dikke vest aan en muts op. Moet een bizar zicht geweest zijn vanop straat….
Aloha, lang geleden dat ik nog eens dat gevoel had maar ik had er al voor gevreesd: ik was niet alleen en de site wou maar niet laden wegens de overrompeling. Toch altijd dezelfde miserie met die sites…..
Een paar keer een time-out, could not connect to database, de eeuwige twijfel tussen geforceerd herladen, nieuw venster openen etc…. Uiteindelijk na een uur(!) binnengeraakt en dus kon ik starten met inschrijven. Eerst mezelf en dan iedereen één voor één toevoegen met bij elke nieuw toe te voegen persoon opnieuw die lange laadtijd met steeds weer de vrees op een time-out. Gelukkig gebeurde dat niet en ging het stilletjesaan vlotter. De enige beperkende factoren waren dan m’n oncomfortabele houding (klapstoel met laptop op de schoot en geen muis) en m’n vingers die bijna bevroren waren van de kou na een uur buiten al klikkend zitten wachten op het herladen van de site.

Enfin, om exact 01h24 (enkele seconden reeds na de betaling via Mastercard) kreeg ik een bevestigingsmail met bevestiging van betaling.
Missie geslaagd dus!

Ik ben eens benieuwd of er vanochtend nog tickets (online of ter plaatse op de kantoren) waren, volgens mij moet het ongelooflijk snel uitverkocht zijn….
Denk dat ik vanavond maar eens op tijd in bed kruip want Jelle heeft z’n keel opengezet in de loop van de korte nacht ook (uitzonderlijk maar het gebeurt).

Update: via een collega verneem ik dat het om 7h vanochtend al uitverkocht was….

Update2: nog aan toevoegen dat ik serieus bij de neus genomen ben door m'n korpsleiding ook on top of all things! Ik schets bijkomend m'n toestand: na de veel te korte nacht (cf. hierboven) vanochtend vertrokken naar m'n eerste dag op het E4U Electrabel-project te Antwerpen. Een nieuw project brengt altijd wat stress mee, hoedanook. Bovendien was onze aannemer nog niet komen opdagen als we vertokken wat me ook al niet echt een happy gevoel gaf. Voeg daar een nutteloze rit naar Antwerpen aan toe gezien er nog geeneens laptops, laat staan internet of users waren en je weet ongeveer half hoe ik me voelde. Toen ik vanmmiddag op kantoor aankwam en een mail las met de vraag naar her-detachering naar een andere kazerne liep ik er dan ook helemaal in. Ik dacht eerst een reply naar all te doen maar ik bedacht me en belde onze commandant. Ik hoop dat hij ondertussen uitgelachen is want aan telefoon kwam hij niet meer bij. Ik moet toegeven dat ik nu ook moeilijk de lach van m'n gezicht kan weren. Geslaagde grap, maar nu kan ie wel weer hoor :-)