Atomium deathride

Kort verslagje (jaja, uiteindelijk toch een paar mannen met ballen gevonden):
















Zaterdagochtend was het zeer wisselvallig maar met goede moed toch richting Brussel vertrokken omstreeks 9h30. Vrij vlot op zo'n 50m van de tent plaatsgevonden omstreeks 9h45 en al dadelijk bleek dat op tijd komen wel degelijk zin had; er stonden toch al een pak mensen aan te schuiven. Kozze Frederic en collega's Pascal en Walter maakten de groep compleet en na toch een goed uur aanschuiven kregen we het klimharnas (of hoe noemt zoiets) van onze voorgangers en konden we richting Atomium wandelen. De rij wachtenden aan de lift mochten we gelukkig passeren en al snel waren we in de bovenste bol. Via restaurant trap omhoog naar nog iets chiquer restaurant en dan via laddertje in technische ruimte boven de lift. Oppassen voor de balken en dan toch nog even moeten wachten eer we via trapladdertje in het mangat omhoog konden. Blij dat er in die technische ruimte geen ramen meer waren want nu begon het toch wat te spannen - ik ben geen held zo hoog en daar boven voelde je die bol precies wat meedeinen met de wind.













Anyway, via mangat en trapje omhoog tot ik met m'n middel boven de bol uitstak waar ik vriendelijk de hand werd geschud door iemand van de organisatie. Ik werd vastgemaakt en mocht verder omhoog kruipen en op de bol gaan zitten. De man zag m'n Polar en vroeg of ik m'n hartslagmeter aanhad, dat had interessant kunnen zijn... Niet dus. Superbelevenis daarboven, vrij veel wind, machtig zicht en impressionant van daar op die bovenste bol te zitten.
En dan... ff slikken als de man zegt van ok, ga maar. Niets aan te doen, voortschuifelen op je achterste totdat die bol onder je verdwijnt en hop, dan gaat het zeer snel. Machtig!
Vijftien seconden later sta je alweer beneden maar toch zeker de moeite geweest, een unieke belevenis!