Het zal wel weer aan mij liggen zeker?

Ja, het moet me weer van het hart. Ik kan er nog steeds niet bij hoe sommigen pertinent weigeren om rekening te houden met iemand anders dan zichzelf.

Ik werd de voorbije 7 dagen weer verschillende malen uitgescholden voor zot, imbeciel etc., noem maar op. Ik ben nochtans steeds de kalmte en vriendelijkheid zelve en hou dat ook vol, misschien daarom dat de andere partij steeds harder gaat roepen?

Vorige week, de drive-in van de Makro te Vilvoorde. (Je rijdt letterlijk met 'kar' tot bij het materiaal dat je nodig hebt en laadt het in je koffer of aanhangwagen. Er is steeds voldoende breedte om perfect een wagen die aan het laden is voorbij te rijden - men is er daar 'op voorzien'.). Voor mij rijdt een camionette met
aanhangwagen de drive-in binnen en stopt reeds na 10 meter pal in het midden van het baantje naast de loods - geen mogelijkheid dus voor mij om voorbij te rijden. Nochtans kan de camionette perfect aan de kant gaan. Ik wacht even, de man stapt uit en ik toeter kort om aan te geven dat ik niet voorbij kan. De man negeert dit en loopt de loods in. Ok, een 20 seconden later stapt hij terug in en rijdt verder. Na 30 meter stopt hij opnieuw. Zelfde situatie: pal in het midden zodat ik niet kan passeren en met ruimte zat aan de kant. Hij stapt weer uit en begint te praten met een werknemer van de Makro. Na een tijdje wil hij terug instappen maar ik stap op dat moment uit en vraag of het nu zo moeilijk is om even aan de kant te gaan staan zodat anderen kunnen passeren. Begint die daar te roepen van ik kan niet meer. 't Is maar voor efkes, imbeciel en allerhande redenen en scheldwoorden volgen. Ik moet zwijgen. Ik vraag of hij anders op m'n gezicht gaat kloppen? Meer scheldwoorden volgen en ik zwijg maar doe de typische bodybuilder-pose (de man is duidelijk een bodybuilder). Dat valt niet in goede aarde want hij wordt zo nog woester en roept dat hij tenminste aan sport doet en ik de hele dag aan de toog zit!? Grappig, weet de man veel wat ik doe. Ik kan een glimlach moeilijk onderdrukken en stap maar in waarop de man ook verder rijdt.

Vanmorgen: op weg naar de creche staat een auto schuin op de baan om iemand z'n koffers in te laden. Nu, ik kan daar ergens wel inkomen maar doordat de man én de stoep blokkeert én de baan veroorzaakt hij echt hinder en toeter ik even als ik hem kan passeren. De man toetert lang terug. Bon, ik stop, kijk of er niemand aankom en rij terug achteruit tot ik naast hem sta. Ik open m'n deur en opnieuw een scheldtirade naar mij voor ik ook maar iets kan zeggen. De man wordt gekalmeerd door z'n passagier en ik rij maar door. Als hij mij passeert terwijl ik de kids uit de auto laat stappen aan de creche toetert hij nogmaals en maakt hij allerhande niet mis te verstane gebaren.

Afgelopen zaterdag. Na een opleidingsdag op de brandweerschool ben ik de terreinwagen aan het uitladen op de parking aan de overzijde van de kazerne. Deze parking is voorbehouden aan de brandweer zodat brandweermannen bij een interventie niet moeten zoeken naar een parkeerplaats en snel kunnen uitrukken. Dit is heel duidelijk aangegeven door borden. Er komt een auto aangereden die zich schuin over 2 voorbehouden parkeerplaatsen zet. Ik reageer niet omdat het blijkbaar gaat om het snel lossen van iets. Als blijk dat de auto toch op slot gaat en de laatste persoon zich wil verwijderen van het voertuig merk ik beleefd op daar niet geparkeerd mag worden en als ze daar blijven staan ze zich op z'n minst recht kunnen parkeren op één in plaats van twee voorbehouden plaatsen.
Ik hoor wat binnensmonds gemompel dat niet goed klinkt naar mijn persoon, maar de persoon verplaatst toch de wagen naar de parking aan de overkant van de straat, nauwelijks 5 meter verder waar hij niet hindert bij een mogelijke interventie. Niet zo heel moeilijk dus. Wat dacht deze persoon? Dat de hulpverleners maar wat vertraging kunnen gebruiken als er iets mis gaat? Leuk toch om te horen.
Nu ja, ik mag niet klagen: in sommige delen van Antwerpen en Brussel is het al zover dat de voertuigen van hulpverleners zonder enige aanleiding bekogeld worden met stenen. Waar gaan we naar toe? Wie laat het stoppen?

Hoe komt het dat zovelen het moeilijk hebben om heel eenvoudig en correct een fout toe te geven? Gezien de reacties neem ik aan dat ze het maar al te goed beseffen maar dat ze blijkbaar niet graag terecht gewezen worden. Niemand heeft dat graag me dunkt maar uit de reactie kan veel afgeleid worden. Ook ik maak fouten. Hoor ik dat graag? Nee, maar een fout moet je kunnen toegeven zonder allerhande valse excuses te gaan zoeken of te beginnen schelden.
Ik wil niet agentje spelen maar ik zal ook m'n mond niet houden als het er echt over is. Nu niet en in de toekomst ook niet. Ga ik ooit effectief nen 'toek op m'n bakkes' krijgen? Ik hoop van niet.